104 lata Tadeusza Wojdona
RZESZÓW. Jubileusz byłego pracownika Narodowego Banku Polskiego.
Tadeusz Wojdon urodził się 14 października 1910 r. we wsi Wolica Ługowa jako dziesiąte dziecko Antoniny i Michała Wojdonów. Pomimo dużej biedy w rodzinie był jednym z trzech synów, którzy ukończyli studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Naukę w szkole rozpoczął po I wojnie światowej w ósmym roku życia. Był uczniem zdolnym i szkołę powszechną skończył z wynikiem b. dobrym, chociaż musiał zmagać się z trudnościami bo szkoła była w Sędziszowie Młp. oddalonym 3 km od Wolicy Ługowej. Następnie uczęszczał do Gimnazjum w Dębicy tam też nauka nie sprawiała mu trudności, ale dużo czasu tracił na dojazdy. Bardzo pomagała mu mama, która chciała żeby dzieci się uczyły, bo były zdolne. Maturę zdawał tylko z jednego przedmiotu z historii. Zdał na bdb.
Z innych przedmiotów został zwolniony, bo egzaminy pisemne zdał na bdb. W 1930 r. zdawał na studia na Uniwersytet Jagielloński, dużą pomoc otrzymał od starszego brata Wojciecha, który kupił mu ubranie i potrzebne rzeczy na studia. Przez dwa lata na studiach w Krakowie mieszkał w Akademiku i utrzymywał się z korepetycji. Później jednak ze względu na brak pieniędzy musiał studiować zaocznie. Studia skończył w 1935 r. Po uzyskaniu magisterium przeniósł się do brata Wojciecha na aplikację sądową i później na praktykę w Urzędzie Skarbowym w Lesznie. W 1938 r. po egzaminie referendarskim dostał przydział na referendarza Izby Skarbowej w Poznaniu. Pracował tam do wybuchu II wojny światowej.
Po wybuchu II wojny światowej wrócił do domu rodzinnego. W czasie wojny pracował w różnych zawodach oraz działał w AK (razem z narzeczoną przygotowywali i wysyłali paczki dla więźniów w niemieckim obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. W 1944 r. po wkroczeniu Rosjan do Polski przez rok pracował w starostwie w Ropczycach, a później w Dębicy. W 1946 r. ożenił się z Teodozją Wypierz. W małżeństwie przeżyli 60 lat, wychowali dwoje dzieci syna i córkę. Dochowali się czworo wnuków i dwie prawnuczki.
W 1946 r. rozpoczął pracę w Narodowym Banku Polskim w Rzeszowie. Przez 15 lat w Wydziale Kredytów i następne 15 lat w Wydziale Organizacji, ponieważ nie był partyjny nie mógł pracować na kierowniczych stanowiskach, ale był ceniony za wiedzę. W 1976 r. przeszedł na emeryturę, mieszka w Rzeszowie zajmował się działką, wnukami, a także często wyjeżdżał do lasu w okolice Głogowa. W 2007 r. zmarła jego żona. Obecnie pozostaje pod opieką córki i zięcia. A jednym z jego wnuków jest Jacek Adamowicz, znany w Rzeszowie działacz społeczny i polityczny.
